I dag møtte eg min første hoggorm (Vipera berus).
Det er ikkje verre enn at eg kan innrømme at eg kvapp ein smule då denne karen (frøkna?) plutseleg låg samankveila ved sidan av eit tre eg skulle felle. Heldigvis er ormar ganske sløve på overskya vårdagar, og sniglar er mykje meir skremmande, så eg fekk tid til å fomle fram telefonkameraet før den vesle kameraten forsvann inn i hola si.
Etter at alle gjerder var reparerte og uhorveleg mange tre var felte, var vi klare til å ta imot årets sommargjestar. Minst 10 sauer og 20 lam skal få beite på bøane her på Lid, og det blir første gong på fleire år at det går dyr her. Åh, det er så herleg å sjå dei små lamma sprette av garde på sine korte bein!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.