Verda er med eitt ein god del skarpare, og plutseleg kan hovudet mitt slappe av litt meir. Bortsett frå at resten av dagen har gått med til å sjå på ting med og utan brillene og samanlikne. Gnagsår får ein òg (nesten).
Med det nye klåre synet mitt fekk eg helse på ei fantastisk lita jente på sjukehuset. Det er lenge sidan eg har hatt noko så vakkert og skjørt i armane mine, og hadde det ikkje vore for at den vesle frøkna har vore særs heldig på foreldrefronten, så hadde eg sikkert gøymt ho inni jakka mi og stukke av. Nei, eg får nok heller nøye meg med å vere leiketante.
No er det på tide at finevêret slår til for alvor! Seinare i veka skal Ida har brudeshoot med meg og Ingeborg. Dei bileta er noko å gle seg til, eg lovar!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.