tatt av kvinnen

I går las eg Tatt av kvinnen av Erlend Loe. Bak eit litt keisamt og ordinært papiromslag har boka ein kjekk gulfarge, og på framsida er det trykt inn ei eggcelle og ei sædcelle. Det synest eg er fint på ein rar måte (men eg passa på å leggje boka med framsida ned på bordet her heime. Det er jo ikkje naudsynt å oppfordre til teite spørsmål). 

Boka er òg fin på ein rar måte, men eg vart litt forstyrra av at eg har sett filmen. Eg fekk jo ikkje fred til å lage mine eigne bilete av ting. Eg elskar måten Loe har framstilt livet på, korleis hovudpersonen plutseleg er ein heilt passiv del av eit forhold som han etter kvart oppdagar at det er vanskeleg å leve utan. Og når han endeleg har lært det, så får han ikkje gjere det likevel. Og eg kan ikkje fordra Marianne. Les sjølv, eller sjå filmen. Kanskje faktisk helst sjå filmen, for alt er med der òg.