Ny dag, ny veke. Max, den Hellige Birmaen til mamma, har kasta opp ein del dei siste dagane, og i dag er han berre slapp og nektar å ete. Og sidan alt han har prøvd å ete dei siste dagane har kome oppatt og ingenting har kome ut i den andre enden, så har eg ordna veterinærtime til han seinare i dag.
Då får vi sjå om vi kanskje finn noko som sit fast i magen eller halsen hans, og forhåpentleg kan vi få han frisk i ein fei.
I mellomtida har eg nytta sjansen til å fortsetje tapetskrapinga på det som skal bli soverommet mitt. Det er støvete og travelt, og skrapelyden overdøyvar for det meste radioen, så eg blir raskt lei av å stå der. Jammen bra eg har hundre andre ting å styre med!
Støvet gjer òg at eg den siste veka har vore nøydd til å vaske håret kvar dag. Det er jo ikkje bra, så i dag har eg vore lur og pakka inn hovudet i eit skaut.
Fy søren kor smart eg kan vere når det trengs.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.