Lindesnes fyr med blå himmel og solskin, teke frå ein katamaran på veg frå Stavanger til Bergen. To dagar langs fantastisk norskekyst. Med trommande regn på takvindauget bak den blomstra rullegardina var det ingen stad eg heller ville vere, enn på den katamaranen.
I staden sto eg opp til vestlandsregn og gråvêr.
Siggen og eg lét oss ikkje hindre, og køyrde gjennom vårt eige vestlandslandskap med øspøsregn og korte solgløtt her og der. Vi køyrde langt om lenge og lenger enn langt, til vi kom til Berleporten.
På den andre sida av tunnelen venta ei søt lita hytte på oss, med risgrynsgraut og tvillingar som teikna havfruer og manetar og sjøstjerner og krabber. Eg teikna ein blomedelfin som fekk vere med i havlandskapet og vi leika i fjæra og fann drivved til framtidig snikkararbeid.
(Tiril, 6 år)
(Lodin, 6 år og Sol Andrea, 21 år)
No er det snart leggetid. Eg er heime, har sett Harry Potter and the Deathly Hallows ilag med Yvonne og skal berre sy litt før eg inntek senga og saknar litt. Eg får tenke på det som eit godt sakn, og det har i alle fall aldri før vore eit så trygt sakn som det er no.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.