Då eg var lita reiste vi ofte til Grimstad om sommaren. På campingferie. Vi drog alltid til den same campingplassen der dei hadde to sandstrender og tre leikeplassar og utlånssyklar som ein kunne bruke viss ein hadde vaksne med seg. Dessutan hadde den eit eige rom i garderoben der det sto ein liten do, slik som dei har hjå helsesyster. Den var akkurat passeleg stor til meg, og eg var kry som få over at eg fekk gå på den åleine.
(Steffen, Kristian og meg atmed (oppå) mamma og pappa sine vener)
Vi brukte å reise saman med eit venepar av mamma og pappa, som hadde ungar om lag på vår alder. På den måten hadde vi alltid nokon å leike med dagen lang, men som den eldste av ungane meinte eg at eg måtte få lov til å finne meg andre vener òg.
Ei av campingvenninnene mine heitte Camilla. Ho var eitt år yngre enn meg og var på campingplassen i Grimstad minst like ofte som eg var. I ettertid har eg tenkt på henne fleire gonger, men utan etternamn eller andre opplysningar er ikkje håpet så stort. De kan jo seie ifrå om de kjenner henne att. Eg trur ho kom frå ein stad i nærleiken av Grimstad, og skal altså vere fødd i 1991. Og campingplassen heitte Marivold.
(Camilla i midten, syster hennar til venstre og meg til høgre)
No lengtar eg for alvor etter skikkeleg sommar!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.