Syttande mai er ikkje alltid tog og bunad og is og supermiddag. Min morgon har vore snufsande febervarm med trommande regn utanfor. Med eit nydeleg smilande andlet på naboputa vart dagen utsett så lengje som mogleg før eg sto opp og drog heim til rømegraut og familiesamver. Framleis med febersløve auge prøvar eg å samle krefter til å gå i tog seinare i dag.
Inntil vidare kosar eg meg med norsk nostalgikjærleik i form av Hurra for Andersens! som går på NRK1 akkurat no. Det er så fint å sjå alle dei velkjende norske skodespelarane frå nydeleg sekstital, og det finst vel knapt noko som er betre underhaldning for ein sjukling på syttande mai.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.