I mitt sjølvlaga polkadottskjelpaddeforkle frå sjette klasse har eg ete havregraut til frukost og vaska opp ein heil haug. Som biletet viser er eg altså ganske oppegåande, om enn litt slapp og rar. Og så er eg faktisk litt stolt av forkleet mitt, som har følgd meg gjennom julebakst og heimkunnskapstimar i ti år allereie.
No som energien er på veg tilbake får eg stadig nye idear og innfall om ting eg vil gjere og lage. Bøker som skal lesast, ting som skal strikkast, oppgåver som må gjerast, husarbeid, trening, you name it. Eg er nøydd til å halde tilbake litt så eg ikkje går på ein smell. Og i mellomtida er listemanien min beste ven, som bidreg til ordning och reda i tankekaoset. Ingenting skal gløymast!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.