Så vart eg sjuk. Tre veker rett i dass. Den dagen eg vart fri var den same dagen som heile Noreg vart ramma av sjokk, vantru og smerte. 22. Juli kjem aldri til å bli gløymt.
Bloggen vakna til liv att då August sto på trappene. Eg hadde takka ja til skuleplassen på veterinærhøgskulen, og magen kribla av både frykt og forventning ved tanken på nesten seks år langt vekke. Dei siste vekene heime kom og gjekk i ei forrykande fart.
Så flytta eg til Oslo og vart student att. Ein flittig sådan.
Sommaren nærma seg slutten. På den første heimturen fekk eg oppleve breiflabb.
September var motorsykkel og bryllaup og venninnegreier og strikking og loppis. Bra loppis.
Produksjonen tok seg opp utover i Oktober. Eg trur verda var ganske bra då, for meg.
Eg fekk byrje å jobbe som assistent på dyreklinikken på Eid. Stor stas, det skal vere visst!
I November kjøpte vi sofa og laga det fint. Eg tok mandlane den ellevte, og operasjonen vart starten på eit nytt sjukdomshelvete. To veker utan mat vart etterfølgd av magesår ei veke seinare. Adventstida var i full gong, og juleferien min vart ekstra lang.
Eit stormfullt år fekk ei stormfull avslutning då orkanen Dagmar kom fykande første juledag.
Godt nytt år!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
alt er mogleg. det umoglege tek berre litt lenger tid.