fiks meg.

For meg er det ei frykteleg stor utfordring å vere sjuk fysisk. Det å vere rastlaus og på same tid altfor slapp til å gjere noko, får meg på kort tid til å bli psykisk dårleg. Eg veit ikkje om eg føler at eg går glipp av ting (det skjer jo ærleg talt ikkje spesielt mykje her), men på null komma niks går eg over til å vere eit kjenslelada vrak som ikkje toler å vere åleine og ikkje toler å vere saman med folk.

I dag har eg difor gjort mitt beste for å unngå å tenkje for mykje. Eg har starta på eit nytt prosjekt, denne gongen eit som er litt utradisjonelt og som eg er svært spent på. Trur det kjem til å bli ein konkurranse av det etter kvart!

Og så

gjekk eg på besøk til eit sovande hovud. Heldigvis vakna det ganske raskt, og det blei kvalpekjærleik og barndomsminner på DVD.

Eg har

funne blomestoff frå IKEA på eit bortgøymd kott, og

forsøkt å roe kroppen med Pukka-te i kinakopp og varmeflaske i korsryggen.

Eg vil bli frisk!